โยบพูดต่อไป: ความหวังของฉันอยู่ที่ไหน
2แน่ละ มีคนเย้ยหยันอยู่รอบข้าง
และตาของฉันเพ่งไปที่ความโหดร้ายของพวกเขา
3โปรดให้คำรับรองแก่ข้าพเจ้า
มีใครที่จะค้ำประกันให้ข้าพเจ้า
4ในเมื่อพระองค์ปิดใจพวกเขา ทำให้พวกเขาไม่เข้าใจ
ฉะนั้นพระองค์จะไม่ปล่อยให้พวกเขาชนะข้าพเจ้า
5คนที่ทรยศเพื่อนๆ ของเขาเพื่อชิงทรัพย์สินไป
ลูกๆ ของเขาเป็นฝ่ายที่ต้องรับทุกข์
6พระเจ้าทำให้ฉันเป็นที่หัวเราะเยาะของคนทั่วไป
และพวกเขาถ่มน้ำลายรดหน้าฉัน
7ตาของฉันมัวจนแทบมองไม่เห็นเนื่องจากความเศร้าโศก
แขนขาของฉันเป็นเหมือนเงา
8บรรดาผู้มีความชอบธรรมตกตะลึงในเรื่องนี้
และผู้ไร้ความผิดไม่พอใจคนที่ไม่เชื่อในพระเจ้า
9ถึงกระนั้นผู้มีความชอบธรรมก็ยังเชื่อในวิถีทางของเขา
และคนมือสะอาดจะมีจิตวิญญาณที่เข้มแข็งยิ่งขึ้น
10แต่พวกท่านทุกคน เชิญกลับมาอีก
และฉันก็จะพบว่าไม่มีผู้เรืองปัญญาสักคนในหมู่พวกท่าน
11วันเวลาของฉันสิ้นสุดลง แผนการของฉันพังพินาศ
ใจของฉันก็แตกสลาย
12พวกเขาทำกลางคืนให้เป็นกลางวัน
พวกเขาพูดว่า แสงสว่างอยู่ใกล้กับความมืด
13ถ้าฉันรอคอยให้แดนคนตายเป็นที่อยู่
ถ้าฉันให้ที่นอนของฉันอยู่ในความมืด
14ถ้าฉันพูดกับหลุมศพว่า ‘เจ้าเป็นพ่อของฉัน’
และพูดกับตัวหนอนว่า ‘แม่ของฉัน’ หรือ ‘พี่สาวของฉัน’
15แล้วความหวังของฉันอยู่ที่ไหน
ใครจะเห็นความหวังของฉัน
16ความหวังจะลงไปสู่โลกแห่งแดนคนตายหรือไม่
เราจะลงไปเป็นผงธุลีด้วยกันหรือไม่”
New Thai Version Foundation
