1จง​นึก​ถึง​องค์​ผู้​สร้าง​ของ​เจ้า​เมื่อ​เจ้า​ยัง​เยาว์​วัย ก่อน​วัน​เวลา​แห่ง​ความ​ตาย​จะ​มา​ถึง ก่อน​เวลา​ที่​เจ้า​จะ​ตระหนัก​ว่า “เรา​ไม่​มี​ความ​สำราญ​ใน​ชีวิต”

2ก่อน​ที่​ดวง​ตะวัน​และ​แสง​สว่าง ดวง​จันทร์​และ​ดวง​ดาว​จะ​มืด​ลง และ​หมู่​เมฆ​ก็​หวน​กลับ​มา​หลัง​จาก​สายฝน

3ใน​วัน​ที่​คน​เฝ้า​ยาม​สั่น​เทา และ​ชาย​ที่​แข็ง​แกร่ง​จะ​อ่อน​กำลัง และ​ผู้​หญิง​โม่​แป้ง​จะ​หยุด​ทำงาน เพราะ​มี​เพียง​ไม่​กี่​คน และ​ผู้​หญิง​ที่​มอง​ผ่าน​ทาง​หน้าต่าง​ก็​มอง​ไม่​เห็น​อีก​ต่อ​ไป​แล้ว

4เมื่อ​ประตู​ทาง​เข้า​ที่​ถนน​ปิด เมื่อ​เสียง​โม่​แป้ง​เพลา​ลง และ​คน​ลุก​ขึ้น​เมื่อ​มี​เสียง​นก​ร้อง และ​เสียง​เพลง​ก็​แผ่ว​ลง

5เมื่อ​คน​เหล่า​นั้น​กลัว​ความ​สูง และ​กลัว​ภัย​อันตราย​ที่​ถนน เมื่อ​ต้น​อัลมอนด์​ออก​ดอก และ​ตั๊กแตน​ขยับ​แทบ​จะ​ไม่​ไหว และ​หา​มี​ความ​อยาก​ต่อ​ไป​ไม่ เพราะ​คน​กำลัง​ไป​ยัง​บ้าน​อัน​ถาวร และ​บรรดา​ผู้​ร้อง​คร่ำครวญ​ก็​เดิน​วน​ไป​ตาม​ถนน

6ก่อน​ที่​ลูกโซ่​เงิน​จะ​ขาด หรือ​ชาม​ทอง​จะ​แตก หรือ​โถ​น้ำ​จะ​แตก​เป็น​เสี่ยงๆ ที่​บ่อ​น้ำพุ หรือ​ลูกล้อ​จะ​หัก​ลง​ที่​บ่อ​เก็บ​น้ำ

7และ​ฝุ่น​ตก​ลง​สู่​พื้น​ดิน​ดังเดิม และ​วิญญาณ​กลับ​ไป​ยัง​พระ​เจ้า​ผู้​มอบ​ให้

8ปัญญาจารย์​กล่าว​ว่า ไร้​ค่า​ที่​สุด ไร้​ค่า​ที่​สุด ทุก​สิ่ง​ไร้​ค่า​ทั้ง​สิ้น

9นอกจาก​จะ​มี​สติ​ปัญญา​แล้ว ปัญญาจารย์​ยัง​สั่ง​สอน​ประชาชน​ใน​เรื่อง​ความรู้ ท่าน​หยั่ง​ดู​ให้​รู้​ตื้น​ลึก ศึกษา และ​จัด​เตรียม​สุภาษิต​ไว้​มากมาย​อย่าง​ระมัด​ระวัง

10ปัญญาจารย์​เสาะหา​คำ​พูด​ที่​น่า​ฟัง และ​บันทึก​คำ​พูด​ที่​เป็น​ความ​จริง​อย่าง​ซื่อตรง

11คำ​พูด​ของ​ผู้​มี​สติ​ปัญญา​เป็น​เสมือน​ประตัก และ​คำ​พูด​ที่​รวบ​รวม​ไว้​ก็​เสมือน​ตะปู​ที่​ตอก​ติด​แน่น และ​องค์​ผู้​เลี้ยง​ดู​ฝูง​แกะ​ผู้​เดียว​เป็น​ผู้​มอบ​ให้

12ลูก​เอ๋ย อะไร​นอกเหนือ​จาก​สิ่ง​เหล่า​นี้​แล้ว เจ้า​จง​ระวัง​เถิด การ​แต่ง​หนังสือ​มากมาย​เป็น​สิ่ง​ไม่​รู้​จบ และ​การ​ศึกษา​อย่าง​ขะมัก​เขม้น​ทำให้​ร่างกาย​อ่อนล้า

13จาก​สิ่ง​ที่​กล่าว​มา​ทั้ง​สิ้น ใน​ที่​สุด​สรุป​ได้​ว่า จง​เกรง​กลัว​พระ​เจ้า และ​ปฏิบัติ​ตาม​พระ​บัญญัติ​ของ​พระ​องค์ เพราะ​เป็น​หน้าที่​ของ​มนุษย์​ที่​ควร​ทำ

14เพราะ​ว่า​พระ​เจ้า​จะ​ตัดสิน​การ​กระทำ​ทุก​อย่าง รวม​ถึง​เรื่อง​เร้นลับ​ทั้ง​สิ้น ไม่​ว่า​จะ​ดี​หรือ​ชั่ว