วิบัติจงเกิดแก่นีนะเวห์
1วิบัติจงเกิดแก่เมืองที่นองเลือด
ซึ่งเต็มด้วยความมดเท็จและการปล้นสะดม
ผู้คนตกเป็นเหยื่อไม่จบสิ้น
2มีเสียงแส้หวด
เสียงล้อรถศึกเคลื่อนกระทบกัน
ม้าควบ
และรถศึกเขย่าโครมคราม
3ทหารม้ารุดหน้าไป
ดาบวาววับ
และหอกประกายวูบวาบ
คนถูกฆ่าตายมากมาย
ศพกองเป็นพะเนิน
ร่างคนเกลื่อนกลาด
ผู้คนสะดุดร่างคนตาย
4สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นก็เพราะกิเลสตัณหาของความแพศยา
ความงามสง่าและเสน่ห์ที่อันตรายถึงชีวิต
นางทำให้บรรดาประชาชาติลุ่มหลง
และพวกเขาตกเป็นทาสของนาง
5
พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาประกาศดังนี้
“ดูเถิด เราคัดค้านเจ้า
และเราจะยกกระโปรงของเจ้าปิดหน้าเจ้าเสีย
เราจะให้บรรดาประชาชาติดูความเปลือยเปล่าของเจ้า
อาณาจักรเหล่านั้นจะเห็นความอับอายของเจ้า
6เราจะขว้างความโสโครกลงที่ตัวเจ้า
และจะกระทำต่อเจ้าด้วยการดูหมิ่น
และเจ้าจะตกเป็นเป้าสายตาของผู้คน
7ทุกคนที่มองดูเจ้าจะถอยห่างจากเจ้า และพูดดังนี้ว่า
‘นีนะเวห์เป็นที่รกร้าง ใครจะแสดงความเห็นใจนาง’
เราจะหาบรรดาผู้ปลอบประโลมเจ้าได้จากที่ไหน”
8เจ้าดีกว่าเธเบส
ซึ่งตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำไนล์หรือ
เธเบสมีน้ำล้อมรอบ
มีทะเลเป็นพลังคุ้มกัน
มีน้ำเป็นเหมือนกำแพง
9คูชและอียิปต์เป็นพลังอันแข็งแกร่งของเธเบสอย่างไม่มีจำกัด
พูตและลิเบียเป็นสัมพันธมิตรของเธเบส
10ถึงกระนั้นเธเบสก็ยังต้องลี้ภัย
และถูกจับไปเป็นเชลยศึก
บรรดาเด็กทารกถูกเหวี่ยงกระดูกหักตาย
ตามถนนทุกแห่ง
นางจับฉลากเป็นการตัดสินเลือกบรรดาผู้มีเกียรติ
และผู้นำทุกคนถูกล่ามโซ่
11เจ้าด้วยที่จะมึนเมา
เจ้าจะต้องไปหลบซ่อนตัว
และหาที่พักพิงจากศัตรู
12ป้อมปราการของเจ้าทุกแห่งเป็นเหมือนต้นมะเดื่อ
ที่มีผลสุกรุ่นแรก
ถ้าหากต้นถูกเขย่า
ผลก็จะร่วงหล่นเข้าปากของผู้กิน
13ดูเถิด บรรดาทหารของเจ้า
เป็นผู้หญิงทั้งหมด
ประตูเมืองในแผ่นดินของเจ้า
เปิดกว้างให้ศัตรู
ไฟเผาผลาญลูกกรงของเจ้า
14จงตุนน้ำดื่มไว้ยามศัตรูล้อมเมือง
คุ้มกันป้อมปราการของเจ้าให้แข็งแกร่ง
เตรียมดินเหนียวทำอิฐ
และผสมปูนสอ
15ไฟจะเผาผลาญเจ้าที่นั่น
ดาบจะห้ำหั่นเจ้า
และเจ้าจะถูกกลืนกินอย่างที่ตั๊กแตนกิน
จงทวีคนอย่างตั๊กแตน
ทวีคนอย่างตั๊กแตนใหญ่
16เจ้าได้เพิ่มจำนวนพ่อค้าของเจ้ามากขึ้น
จนมีจำนวนมากกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า
แต่พวกเขากัดกินแผ่นดินจนหมดเกลี้ยง
และบินหนีไปอย่างตั๊กแตน
17เหล่าจอมพลของเจ้าเป็นเหมือนตั๊กแตนใหญ่
และผู้สูงศักดิ์ของเจ้าเป็นเหมือนฝูงตั๊กแตนเล็กที่ปักหลักอยู่บนกำแพงในวันที่หนาวเย็น
แต่เมื่อแดดส่อง พวกเขาก็บินหนีไป
ไม่มีใครรู้ว่าไปไหน
18โอ กษัตริย์ของอัสซีเรียเอ๋ย
บรรดาผู้เลี้ยงดูฝูงแกะของท่านนอนหลับ
ผู้ยิ่งใหญ่ของท่านเอนกายพัก
ประชาชนของท่านกระจัดกระจายไปบนภูเขา
โดยไม่มีใครมารวบรวมพวกเขาเข้าด้วยกันได้
19ไม่มีอะไรที่อาจบรรเทาความเจ็บปวดของนีนะเวห์ได้
และบาดแผลก็ฉกรรจ์นัก
ทุกคนที่ได้ยินเรื่องของพวกเจ้า
ก็ปรบมือเมื่อเจ้าล้มลง
มีใครบ้างที่ไม่รู้ถึงความโหดร้าย
ที่ไม่มีวันจบสิ้นของพวกเจ้า
New Thai Version Foundation
