จง​เงี่ยหู​เถิด ผู้​อาศัย​ทั้ง​ปวง​ใน​โลก

ทั้ง​มั่งมี​และ​ยากจน

การ​ใคร่ครวญ​ของ​ข้าพเจ้า​จะ​เป็น​ความ​หยั่งรู้

ข้าพเจ้า​จะ​ไข​ปริศนา​ด้วย​เสียง​พิณ​บรรเลง

ยาม​พวก​ที่​กดขี่​ข่มเหง​อยู่​ราย​ล้อม​ข้าพเจ้า

และ​โอ้อวด​ว่า​ร่ำรวย​ล้น​ฟ้า

หรือ​จะ​นำ​สิ่ง​ใดๆ มา​ถวาย​แด่​พระ​เจ้า​เพื่อ​ชดใช้​แทน​ชีวิต​ตน​ได้​เลย

และ​ชดใช้​เท่าไร​ก็​ไม่​มี​วัน​หมด

และ​ไม่​มี​วัน​เปื่อย​เน่า​ชั่วนิรันดร์​กาล

คน​โง่​เขลา​และ​คน​ไร้​ความ​คิด​ก็​ตาย​เช่น​กัน

ครั้น​แล้ว​พวก​เขา​ก็​ทิ้ง​สมบัติ​ไว้​ให้​คน​อื่น

เป็น​ที่​อาศัย​ไป​ทุก​ชั่ว​อายุ​คน

แม้​เขา​ตั้ง​ชื่อ​ที่​ดิน​ตาม​ชื่อ​ของ​เขา​เอง

เพราะ​เขา​ก็​เป็น​เหมือน​สัตว์​ป่า​ที่​ไม่​พ้น​จาก​ความ​ตาย

คือ​จุด​จบ​ของ​คน​ที่​ระเริง​ใจ​กับ​ความ​มั่งคั่ง​ของ​ตน เซล่าห์

คือ​ความ​ตาย​จะ​เป็น​ผู้​ดู​แล​พวก​เขา

ผู้​มี​ความ​ชอบธรรม​จะ​พิพากษา​พวก​เขา​ใน​ยาม​รุ่ง​อรุณ

ร่าง​ของ​เขา​จะ​เปื่อย​เน่า​ไป

แดน​คน​ตาย​จะ​เป็น​บ้าน​ของ​เขา

พระ​องค์​จะ​รับ​ตัว​ข้าพเจ้า​ไป เซล่าห์

เวลา​ความ​มั่งมี​ที่​บ้าน​ของ​เขา​เพิ่ม​พูน

เพราะ​ความ​มั่งคั่ง​ของ​เขา​จะ​ไม่​ตาม​เขา​ลง​ไป​ด้วย

และ​ได้รับ​การ​ยกย่อง​เวลา​ได้รับ​ความ​สำเร็จ

คือ​ไม่​มี​วัน​เห็น​แสง​สว่าง​อีก​เลย

เพราะ​เขา​เป็น​ดั่ง​สัตว์​ป่า​ที่​ไม่​พ้น​จาก​ความ​ตาย