เยเรมีย์ 50章 NTV

书卷

章

旧约

新约

圣经版本

播放

版本对照

设置

显示节号

显示标题

显示脚注

逐节分段

การตัดสินลงโทษบาบิโลน

1พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับเยเรมีย์ผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้า ถึงเรื่องบาบิโลนและแผ่นดินของชาวเคลเดียดังนี้

2“จงประกาศในท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้ทราบ

จงติดป้ายประกาศ

อย่านิ่งเฉย แต่จงพูดว่า

‘บาบิโลนถูกยึด

เทพเจ้าเบลเผชิญกับความอับอาย

เทพเจ้าเมโรดัคก็ตื่นตระหนก

รูปเคารพของบาบิโลนถูกทำให้เป็นที่น่าอับอาย

รูปเคารพตื่นตระหนก’

3ประชาชาติหนึ่งจากทิศเหนือได้มาโจมตีบาบิโลน และจะทำให้แผ่นดินเป็นที่รกร้าง จะไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ ทั้งมนุษย์และสัตว์จะเตลิดหนีไป”

4พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ “ในครั้งนั้น และในเวลานั้น ประชาชนของอิสราเอลและยูดาห์จะพากันร้องไห้ และเขาทั้งหลายจะมาแสวงหาพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของพวกเขา

5พวกเขาจะถามถึงทางไปยังศิโยน และมุ่งหน้าไปทางทิศนั้น พลางพูดว่า ‘มาเถิด ให้พวกเรากลับไปหาพระผู้เป็นเจ้า เข้าร่วมพันธสัญญาอันเป็นนิรันดร์ที่จะไม่มีวันเลิกล้างอีก’

6ชนชาติของเราเป็นแกะที่หลงหาย บรรดาผู้เลี้ยงดูฝูงแกะของพวกเขาได้นำพวกเขาให้หลงผิด ซึ่งทำให้หันกลับไปเตร่บนภูเขา พวกเขาระหกระเหินขึ้นลงบนภูเขาและเนินเขา จนลืมที่พักพิงของตน

7ทุกคนที่พบพวกเขาก็โจมตีเขา บรรดาศัตรูของพวกเขาพูดว่า ‘พวกเราไม่ผิด เพราะพวกเขาได้กระทำบาปต่อพระผู้เป็นเจ้า องค์ผู้กอปรด้วยความชอบธรรม ผู้เป็นที่พักพิงของพวกเขา พระผู้เป็นเจ้า ผู้เป็นความหวังของบรรพบุรุษของพวกเขา’

8จงหนีออกไปจากบาบิโลน และออกไปจากแผ่นดินของชาวเคลเดีย และเป็นอย่างบรรดาแพะตัวผู้ที่รุดหน้าฝูงออกไป

9ดูเถิด เราจะกระตุ้นให้บรรดาประชาชาติที่ยิ่งใหญ่ซึ่งร่วมกันมาจากดินแดนทางเหนือ และพวกเขาจะเรียงหน้ากันมาโจมตีและยึดบาบิโลน ลูกธนูของพวกเขาเป็นเหมือนนักรบผู้ชำนาญที่ไม่เคยพลาด

10เคลเดียจะถูกปล้น ทุกคนที่ปล้นบาบิโลนจะได้จนพอใจ” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

11“โอ พวกเจ้าปล้นสิ่งที่เป็นของชนชาติเรา

แม้เจ้าร่าเริงใจ แม้เจ้ายินดี

แม้เจ้าร่าเริงดั่งโคสาวในทุ่งหญ้า

และทำเสียงร้องเหมือนม้าตัวผู้สำหรับทำพันธุ์

12เมืองอันเป็นเสมือนมารดาของเจ้าจะเป็นที่น่าอับอาย

และผู้ที่ตั้งครรภ์เจ้าจะถูกดูหมิ่น

ดูเถิด เมืองนั้นจะด้อยที่สุดในบรรดาประชาชาติ

จะเป็นถิ่นทุรกันดาร เป็นที่แห้งแล้ง และเป็นทะเลทราย

13เป็นเพราะความโกรธเกรี้ยวของพระผู้เป็นเจ้า เมืองนั้นจะไม่มีผู้อาศัยอยู่

แต่จะเป็นที่รกร้างอย่างน่าตกใจ

ทุกคนที่ผ่านบาบิโลนไปก็จะหวาดผวา

และเหน็บแนมเพราะความวิบัติทั้งสิ้น

14จงเรียงหน้ากันมาโจมตีให้รอบบาบิโลน

พวกเจ้าทุกคนที่โก่งคันธนู

จงยิงใส่บาบิโลนโดยไม่ยับยั้ง

เพราะเมืองนั้นได้กระทำบาปต่อพระผู้เป็นเจ้า

15จงร้องตะโกนใส่บาบิโลนโดยรอบด้าน

เมืองที่ยอมจำนน

หอคอยของเมืองล้มแล้ว

กำแพงเมืองถล่มลง

ด้วยว่า นี่คือการแก้แค้นของพระผู้เป็นเจ้า

จงแก้แค้นพวกเขา

กระทำต่อพวกเขาเช่นเดียวกับที่พวกเขาได้กระทำต่อผู้อื่น

16อย่าให้ผู้ใดหว่านเมล็ดในบาบิโลน

และอย่าให้ผู้ใดเก็บเกี่ยวในฤดูเก็บเกี่ยว

เพราะดาบของผู้กดขี่ข่มเหง

ทุกคนจะกลับไปยังชนชาติของตน

และทุกคนจะหนีไปยังแผ่นดินของตน

17อิสราเอลเป็นแกะที่ถูกสิงโตไล่ล่า กษัตริย์แห่งอัสซีเรียเป็นคนแรกที่โจมตี และบัดนี้ คนสุดท้ายคือเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนที่แทะกระดูกพวกเขา”

18ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวดังนี้ว่า “ดูเถิด เรากำลังจะนำการลงโทษมาสู่กษัตริย์แห่งบาบิโลนและแผ่นดินของเขา เช่นเดียวกับที่เราลงโทษกษัตริย์แห่งอัสซีเรียแล้ว

19เราจะทำให้อิสราเอลคืนสู่ทุ่งหญ้าเดิมของเขา และเขาจะมีอาหารกินบนภูเขาคาร์เมลและในบาชาน และเขาจะอิ่มหนำจนพอใจบนเนินเขาของเอฟราอิมและกิเลอาด”

20พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า “ในครั้งนั้น และในเวลานั้น จะมีการค้นหาความชั่วในอิสราเอลแต่จะไม่พบ และจะไม่พบบาปในยูดาห์เช่นกัน เพราะเราจะยกโทษให้แก่บรรดาผู้ที่เราไว้ชีวิตซึ่งมีเหลืออยู่จำนวนหนึ่ง”

21พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้

“จงขึ้นไปโจมตีแผ่นดินของเมราทาอิม

และโจมตีบรรดาผู้อยู่อาศัยของเปโขด

ฆ่าและถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า

และจงทำตามที่เราได้บัญชาเจ้า

22เสียงสู้รบเป็นที่ได้ยินในแผ่นดิน

มีเสียงของความพินาศครั้งใหญ่

23ค้อนที่ทุบทั่วทั้งโลกถูกกำราบ

และหักเป็นเสี่ยงๆ

บาบิโลนได้กลายเป็นที่น่าหวาดกลัว

ท่ามกลางประชาชาติทั้งปวงอะไรเช่นนี้

24โอ บาบิโลนเอ๋ย เราได้วางกับดักเจ้า

และเจ้าก็ติดกับดักโดยไม่รู้ตัว

เจ้าถูกจับได้

เพราะเจ้าคัดค้านพระผู้เป็นเจ้า”

25พระผู้เป็นเจ้าได้เปิดคลังอาวุธ

และนำอาวุธแห่งความขัดเคืองของพระองค์ออกมา

ด้วยว่าพระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาผู้ยิ่งใหญ่มีสิ่งหนึ่งที่ต้องทำ

ในแผ่นดินของชาวเคลเดีย

26จงมาจากสุดแดนไกลและโจมตีนางจากสุดมุมโลก

จงเปิดโรงสีของเมือง

สุมของที่ริบได้เหมือนสุมธัญพืชให้เป็นกองพะเนิน

และทำให้นางพินาศ

อย่าให้มีผู้ใดมีชีวิตเหลืออยู่เลย

27ฆ่าโคหนุ่มทุกตัวของนาง

ให้พวกมันลงไปถูกประหาร

วิบัติจงเกิดแก่พวกมัน เพราะวันของมันมาถึงแล้ว

เป็นเวลาแห่งการลงโทษพวกมัน

28เสียงของบรรดาผู้ลี้ภัยจากแผ่นดินบาบิโลน เพื่อประกาศในศิโยนถึงการแก้แค้นของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา แก้แค้นให้พระวิหารของพระองค์

29“จงบอกนักธนูที่โจมตีบาบิโลน ทุกคนที่ง้างคันธนู ตั้งค่ายรอบเมือง อย่าปล่อยให้ผู้ใดหลบหนีไปได้ กระทำกลับคืนตามที่เมืองนั้นได้กระทำต่อผู้อื่น เพราะเมืองนั้นยโสและไม่ยอมเชื่อฟังพระผู้เป็นเจ้า องค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอล

30ฉะนั้น ชายหนุ่มของเมืองจะล้มตายที่ถนนหนทาง และทหารทั้งปวงจะถูกสังหารในวันนั้น” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

31พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาผู้ยิ่งใหญ่ประกาศดังนี้

“โอ ผู้หยิ่งยโสเอ๋ย ดูเถิด เราจะโจมตีเจ้า

เพราะวันของเจ้ามาถึงแล้ว

เป็นเวลาที่เราจะลงโทษเจ้า

32ผู้หยิ่งยโสจะสะดุดและล้มลง

โดยไม่มีใครพยุงเขาให้ลุกขึ้น

และเราจะจุดไฟให้ลุกในเมืองต่างๆ ของเขา

และไฟจะเผาผลาญทุกสิ่งที่อยู่รอบข้าง”

33พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธากล่าวดังนี้ว่า “ชาวอิสราเอลถูกกดขี่ข่มเหง ชาวยูดาห์ก็เช่นกัน บรรดาผู้ที่จับกุมตัวพวกเขาไปก็ได้กุมตัวไว้อย่างใกล้ชิด ไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป

34ผู้ไถ่ของพวกเขาแข็งแกร่ง พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาคือพระนามของพระองค์ พระองค์จะปกป้องพวกเขาอย่างแน่นอน เพื่อพระองค์จะให้แผ่นดินโลกได้หยุดพัก แต่บรรดาผู้อาศัยอยู่ในบาบิโลนจะไม่ได้หยุดพัก”

35พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้

“ดาบห้ำหั่นชาวเคลเดีย

ห้ำหั่นบรรดาผู้อาศัยอยู่ในบาบิโลน

และห้ำหั่นบรรดาผู้นำและผู้เรืองปัญญา

36ดาบห้ำหั่นบรรดาผู้ทำนาย

เพื่อให้เห็นว่าพวกเขาเป็นคนโง่เขลา

ดาบห้ำหั่นบรรดานักรบ

เพื่อทำให้พวกเขาตกใจกลัว

37ดาบห้ำหั่นม้าและรถม้าของบาบิโลน

และห้ำหั่นพวกทหารต่างชาติท่ามกลางเมือง

เพื่อพวกเขาจะได้กลายเป็นคนอ่อนแอเหมือนผู้หญิง

ดาบห้ำหั่นสมบัติทั้งหมดของเมืองด้วยการปล้น

38ให้เมืองนั้นแห้งแล้ง

เนื่องจากแหล่งน้ำที่แห้งเหือด

เพราะเป็นแผ่นดินแห่งรูปเคารพ

พวกเขาลุ่มหลงในรูปบูชา

39ฉะนั้น สัตว์ในทะเลทรายจะอยู่กับสุนัขป่าที่บาบิโลน รวมทั้งนกกระจอกเทศด้วย เมืองนั้นจะไม่มีประชาชนอีกต่อไป จะไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ทุกชั่วอายุคน”

40พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า “เช่นเดียวกับเวลาที่พระเจ้าทำลายโสโดมและโกโมราห์และเมืองที่อยู่รอบข้าง จะไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ที่นั่น จะไม่มีบุตรมนุษย์คนใดเดินทางผ่านไปที่นั่นอีก

41ดูเถิด ชนชาติหนึ่งกำลังมา

จากดินแดนทางเหนือ

ประชาชาติที่มีอำนาจชาติหนึ่งและมีกษัตริย์จำนวนมากกำลังเตรียมศึก

จากที่ไกลสุดของแผ่นดินโลก

42พวกเขาหยิบคันธนูและหอก

เป็นพวกที่โหดร้ายปราศจากความเมตตา

เสียงของพวกเขาเป็นเหมือนเสียงทะเลครืนครั่น

ขี่ม้าราวกับคนที่พร้อมจะโจมตีเจ้า

โอ ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย

43กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ยินเรื่องพวกเขา

และมือของเขาก็อ่อนปวกเปียก

ความหวาดหวั่นครอบงำเขา

และเจ็บปวดราวกับหญิงเจ็บครรภ์

44ดูเถิด ผู้หนึ่งจะเป็นเหมือนสิงโตที่ขึ้นมาจากป่าที่ข้างแม่น้ำจอร์แดน มายังทุ่งอันเขียวชอุ่ม เราจะทำให้พวกเขาเตลิดหนีไปจากที่นั่นทันที และเราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกให้ปกครองชาตินั้น ใครจะเป็นเหมือนเรา ใครจะท้าทายเรา ไม่มีผู้เลี้ยงดูฝูงแกะคนใดที่จะขัดขวางเราได้”

45ฉะนั้น จงฟังว่า พระผู้เป็นเจ้าได้วางแผนทำอย่างไรต่อบาบิโลน และพระองค์ประสงค์จะทำอย่างไรต่อแผ่นดินของชาวเคลเดีย แม้แต่พวกเด็กน้อยในฝูงก็จะถูกลากตัวไป พระองค์จะทำลายทุ่งหญ้าของพวกเขาอย่างแน่นอนก็เพราะพวกเขา

46เมื่อบาบิโลนถูกยึด แผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือน เสียงร้องของพวกเขาจะเป็นที่ได้ยินในบรรดาประชาชาติ

New Thai Version Foundation

旧约

新约

圣经版本

การ​ตัดสิน​ลงโทษ​บาบิโลน

การตัดสินลงโทษบาบิโลน