1โอ พระผู้เป็นเจ้า โปรดระลึกเถิดว่า ได้เกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา
โปรดมองดูความอับอายของพวกเรา
2แผ่นดินของพวกเรากลายเป็นของคนแปลกหน้าแล้ว
บ้านเมืองของเราเป็นของชนต่างชาติ
3พวกเราได้กลายมาเป็นคนกำพร้าพ่อ
แม่ของพวกเราเป็นเหมือนแม่ม่าย
4พวกเราต้องซื้อน้ำดื่ม
ไม้เราก็ต้องซื้อ
5พวกเราถูกใช้งานด้วยแอกที่สวมคอ
พวกเราเหนื่อยล้า แต่เขาไม่ยอมให้พัก
6พวกเรายอมก้มต่ออียิปต์และอัสซีเรีย
ก็เพื่อให้ได้อาหารเพียงพอจากพวกเขา
7บรรพบุรุษของพวกเราทำบาปและเสียชีวิตไปหมดแล้ว
ส่วนเราต้องทนทุกข์รับโทษจากความชั่วของพวกเขา
8บรรดาทาสปกครองเหนือพวกเรา
ไม่มีใครที่ช่วยพวกเราให้พ้นจากอำนาจของพวกเขาได้
9พวกเราเสี่ยงชีวิตก็เพื่อหาอาหาร
เหตุเพราะมีคนที่ใช้อาวุธอยู่ในถิ่นทุรกันดาร
10ผิวหนังของพวกเราร้อนเหมือนเตาอบ
เราหิวโหยจนเป็นไข้
11บรรดาผู้หญิงถูกข่มขืนในศิโยน
บรรดาหญิงบริสุทธิ์ก็ถูกย่ำยีในเมืองแห่งยูดาห์
12บรรดาผู้นำถูกพวกเขาแขวนคอ
ไม่มีใครเคารพต่อบรรดาหัวหน้าชั้นผู้ใหญ่
13บรรดาชายหนุ่มถูกบังคับให้ทำงานที่โรงโม่
เด็กผู้ชายแบกหามไม้หนักเกินกำลัง
14บรรดาผู้สูงอายุเลิกให้คำปรึกษาที่ประตูเมือง
ชายหนุ่มหยุดเล่นดนตรี
15ความรื่นเริงไม่อยู่ในจิตใจของพวกเราแล้ว
การร่ายรำก็กลายเป็นการร้องคร่ำครวญ
16มงกุฎได้หลุดจากศีรษะของพวกเรา
วิบัติตกอยู่กับพวกเราเพราะบาปที่กระทำ
17เพราะเหตุนี้ พวกเราจึงระทมใจ
เพราะสิ่งเหล่านี้สายตาจึงมืดลง
18เพราะภูเขาศิโยนเป็นที่รกร้าง
พวกหมาในจึงวนเวียนหาเหยื่ออยู่บนนั้น
19โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ครองบัลลังก์ตลอดกาล
บัลลังก์ของพระองค์มั่นคงอยู่ทุกชั่วอายุคน
20เหตุใดพระองค์จึงลืมพวกเราเสมอ
เหตุใดพระองค์จึงทอดทิ้งพวกเรานานเช่นนี้
21โอ พระผู้เป็นเจ้า โปรดนำพวกเรากลับมาหาพระองค์เถิด
พวกเราจะได้กลับมาและมีชีวิตขึ้นใหม่อย่างที่เคยเป็นในสมัยก่อน
22นอกจากว่าพระองค์ได้ทอดทิ้งพวกเราโดยสิ้นเชิงเสียแล้ว
และกริ้วพวกเรามากเหลือเกิน
New Thai Version Foundation
