พระผู้เป็นเจ้าจะไม่เปลี่ยนใจ
1แล้วพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “แม้ว่าโมเสสและซามูเอลจะมายืนต่อหน้าเรา ใจของเราก็จะยังไม่หันเข้าหาชนชาตินี้ ให้พวกเขาไปให้พ้นหน้าเรา และปล่อยให้พวกเขาไป
2และเมื่อพวกเขาถามเจ้าว่า ‘จะให้พวกเราไปไหน’ เจ้าจงตอบพวกเขาว่า ‘พระผู้เป็นเจ้ากล่าวว่า
ผู้ที่ถูกกำหนดให้ตายก็จะต้องตาย
ผู้ที่ถูกกำหนดให้สู้รบก็จะออกไปสู้รบ
ผู้ที่ถูกกำหนดให้อดอยากก็จะอดอยาก
และผู้ที่ถูกกำหนดให้เป็นเชลยก็จะเป็นเชลย’”
3
พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “เราจะกำหนด 4 สิ่งให้ทำลายพวกเขาคือ ให้ถูกฆ่าในการสู้รบ ให้สุนัขลากตัวไป ให้นกในอากาศและสัตว์ป่าบนแผ่นดินโลกกินและทำให้พินาศ
4และเราจะทำให้อาณาจักรทั้งปวงบนแผ่นดินโลกเห็นพวกเขาตกอยู่ในสภาพที่หวาดหวั่น เหตุเพราะสิ่งที่มนัสเสห์บุตรของเฮเซคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์กระทำในเยรูซาเล็ม15:4 2 พงศ์กษัตริย์ 21:10-15; 23:26; 24:3
5โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า
หรือใครจะคร่ำครวญถึงเจ้า
ใครจะแวะถามข่าวคราวของเจ้า
6
พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า
เจ้าไม่ยอมรับเราแล้ว
เจ้าหันหลังให้เราซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ดังนั้นเราได้ยื่นมือของเราออกเพื่อลงโทษและทำให้เจ้าพินาศ
เราจะเปลี่ยนใจไม่ได้อีกแล้ว
7เราได้ฝัดร่อนพวกเขาด้วยพลั่ว
สำหรับแยกแกลบที่ประตูเมือง
เราได้สูญเสียพวกเขา เราได้ทำให้ชนชาติของเราพินาศ
พวกเขาไม่เลิกไปจากวิถีทางของเขา
8เราได้ทำให้พวกเขามีจำนวนหญิงม่าย
มากยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเล
เรากระทำต่อมารดาของบรรดาชายหนุ่ม
ด้วยการส่งผู้ทำลายในยามที่พวกเขาไม่ได้คาดคะเน
เราได้ทำให้พวกเขาเจ็บปวดรวดร้าว
และหวาดหวั่นในทันใด
9ผู้หญิงที่มีลูก 7 คนก็อ่อนแรง
นางเป็นลมไปแล้ว
แสงตะวันล่วงลับไปขณะที่ยังวันอยู่
นางได้รับความอับอายและอัปยศ
และเราจะให้ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่
เผชิญกับการสู้รบกับพวกศัตรู”
พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
เยเรมีย์ร้องทุกข์
10มารดาของข้าพเจ้าเอ๋ย ข้าพเจ้าวิบัติที่ท่านให้กำเนิดข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นคนที่ก่อให้เกิดการวิวาทและมีปัญหากับคนทั้งแผ่นดิน ข้าพเจ้าไม่ได้ให้ยืมหรือขอยืมผู้ใด แต่ทุกคนก็ยังสาปแช่งข้าพเจ้า
11พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “เราประสงค์ดีเมื่อช่วยเจ้าให้รอดพ้น เราจะทำให้ศัตรูของเจ้าวิงวอนกับเจ้าเมื่อประสบกับความวิบัติและเป็นทุกข์
12ใครจะหักเหล็กได้ โดยเฉพาะเหล็กจากทิศเหนือ และทองสัมฤทธิ์
13เราจะมอบความมั่งมีและทรัพย์สมบัติของเจ้าให้ศัตรูริบไปเปล่าๆ เพราะบาปทั้งสิ้นของเจ้าที่กระทำกันทั่วอาณาเขตของเจ้า
14เราจะทำให้เจ้าไปรับใช้พวกศัตรูของเจ้าในแผ่นดินที่เจ้าไม่รู้จัก ความโกรธของเราทำให้ไฟถูกจุดขึ้น ซึ่งจะไหม้ตัวเจ้า”
15โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทราบดี
พระองค์ระลึกถึงข้าพเจ้าและช่วยเหลือข้าพเจ้า
และแก้แค้นพวกที่บีบบังคับแทนข้าพเจ้า
พระองค์มีความอดกลั้นต่อพวกเขา
อย่าปล่อยให้ข้าพเจ้าตายเลย
ดูเถิดว่าข้าพเจ้าทนต่อการติเตียนก็เพื่อพระองค์
16เมื่อข้าพเจ้าพบคำกล่าวของพระองค์ ข้าพเจ้าก็กินเข้าไป
และคำกล่าวของพระองค์ทำให้ข้าพเจ้ามีใจยินดีและชื่นชอบ
เพราะข้าพเจ้าได้รับเรียกว่าเป็นคนของพระองค์
โอ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธา
17ข้าพเจ้าไม่ได้สังสรรค์กับบรรดาผู้หาความสำราญ
ไม่เคยสนุกสนานร่วมกับพวกเขา
ข้าพเจ้าอยู่ตามลำพัง เพราะมือของพระองค์สถิตกับข้าพเจ้า
และข้าพเจ้าท่วมท้นด้วยความเดือดดาล
18เหตุใดข้าพเจ้าจึงเจ็บปวดเรื่อยไป
บาดแผลของข้าพเจ้าก็รักษาไม่หาย
และไม่ยอมหายขาด
พระองค์จะเป็นเหมือนกับธารน้ำที่แห้งเหือด
เหมือนกับแหล่งน้ำที่หยุดไหลหรือ
19ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า
“ถ้าเจ้ากลับมาหาเรา เราจะรับเจ้าไว้
และเจ้าจะยืนอยู่ต่อหน้าเราได้
ถ้าเจ้าพูดในสิ่งที่มีคุณค่าแทนสิ่งที่ไร้ค่า
เจ้าก็จะเป็นผู้แทนกล่าวคำของเรา
พวกเขาจะกลับมาหาเจ้า
และเจ้าจะไม่ต้องไปหาพวกเขา
20และเราจะทำให้เจ้าเป็นดั่ง
กำแพงเมืองทองสัมฤทธิ์ที่แข็งกล้า
พวกเขาจะต่อสู้กับเจ้า
แต่พวกเขาจะไม่ชนะเจ้า
เพราะเราอยู่กับเจ้า
เพื่อช่วยเจ้าให้รอดปลอดภัย
พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
21เราจะช่วยเจ้าให้รอดจากมือของคนชั่ว
และช่วยเจ้าให้พ้นจากอำนาจของคนโหดเหี้ยม”
New Thai Version Foundation
