ความอับอายของบาบิโลน
1โอ ธิดาพรหมจารีแห่งบาบิโลนเอ๋ย
จงลงมานั่งในฝุ่น
นั่งบนพื้นดินโดยไม่มีบัลลังก์
โอ ธิดาของชาวเคลเดีย
เพราะเจ้าจะไม่ได้ชื่อว่า
อ่อนโยนและบอบบางอีกต่อไปแล้ว
2เอาหินโม่แป้งมาโม่แป้ง
เปิดผ้าคลุมหน้าของเจ้าออก
ปลดเสื้อคลุมของเจ้าออกเปิดขาของเจ้า
และลุยน้ำไป
3ความเปลือยเปล่าของเจ้าจะถูกเปิดเผย
และความอัปยศของเจ้าจะประจักษ์
เราจะแก้แค้น
และเราจะไม่ไว้ชีวิตผู้ใด”
4องค์ผู้ไถ่ของเราเป็นองค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอล
พระนามของพระองค์คือพระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา
5“โอ ธิดาของชาวเคลเดียเอ๋ย
จงนั่งในความเงียบ และย่างเข้าสู่ความมืด
เพราะเจ้าจะไม่ได้ชื่อว่า
เป็นราชินีแห่งอาณาจักรทั้งหลายอีกต่อไปแล้ว
6เรากริ้วชนชาติของเรา
เราดูหมิ่นผู้สืบมรดกของเรา
เรามอบพวกเขาไว้ในมือเจ้า
เจ้าไม่มีความเมตตาต่อพวกเขา
แม้แต่คนชรา
เจ้าก็ให้เขาแบกแอกของเจ้าที่แสนจะหนัก
7เจ้าพูดว่า ‘เราจะเป็นราชินี
ไปตลอดกาล’
ดังนั้นเจ้าไม่ได้คำนึงถึงสิ่งเหล่านี้
หรือจดจำว่าอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น
8ฉะนั้น บัดนี้เจ้าจงฟังเถิด เจ้าเป็นผู้รักความสำราญ อยู่ด้วยความมั่นใจ
และคิดในใจว่า
‘เราเป็นผู้นั้น ไม่มีผู้ใดนอกจากเรา
เราจะไม่เป็นแม่ม่าย
หรือทนทุกข์เรื่องการสูญเสียลูก’
9สองสิ่งนี้จะเกิดขึ้นกับเจ้า
ในอีกชั่วขณะหนึ่ง ในวันเดียว
คือทั้งการสูญเสียลูกและการเป็นแม่ม่าย
จะเกิดขึ้นกับเจ้าอย่างจัง
ทั้งๆ ที่เจ้าใช้เวทมนตร์
ทั้งๆ ที่คาถาของเจ้ามีอิทธิฤทธิ์มาก
10เจ้ามั่นใจในความชั่วร้ายของเจ้า
เจ้าพูดว่า ‘ไม่มีใครเห็นเรา’
สติปัญญาและความรู้ของเจ้าทำให้เจ้าหลงผิด
และเจ้าพูดในใจว่า
‘เราคือผู้นั้น ไม่มีผู้ใดนอกจากเรา’
11แต่ความเลวร้ายจะเกิดขึ้นกับเจ้า
ซึ่งเจ้าจะไม่รู้ว่าจะกำจัดอย่างปาฏิหาริย์ได้อย่างไร
ความทุกข์ร้อนจะตกอยู่กับเจ้า
ซึ่งเจ้าจะไม่สามารถชดใช้อะไรแทนได้
และสิ่งร้ายๆ ซึ่งเจ้าไม่รู้มาก่อน
จะเกิดขึ้นกับเจ้าในทันใด
12ยึดการเสกคาถาและเวทมนตร์ของเจ้าไว้ให้มั่น
มันเป็นสิ่งที่เจ้าเพียรกระทำตั้งแต่เยาว์วัย
บางทีเจ้าอาจจะกระทำได้สำเร็จ
หรือไม่ก็อาจจะทำให้คนกลัว
13เจ้าเหนื่อยอ่อนจากคำปรึกษาที่ได้รับมากมาย
ให้สิ่งเหล่านั้นเสนอตัวขึ้นมาช่วยเจ้าให้รอดสิ
พวกที่ใช้ฟ้าสวรรค์คำนวณ
พวกที่เพ่งดูดาว
และได้บอกให้รู้ในแต่ละเดือนว่า
อะไรจะเกิดขึ้นกับเจ้า
14ดูเถิด พวกเขาเป็นเหมือน
ฟางถูกเพลิงไหม้
เขาช่วยตัวเองจากพลังเปลวไฟ
ก็ไม่ได้
พวกเขาเป็นเช่นนี้แหละคือ
ไม่เป็นถ่านสำหรับให้ความอบอุ่นแก่ผู้ใด
และไม่เป็นกองไฟให้นั่งผิงได้
15เขาเหล่านั้นเป็นเช่นนี้ต่อเจ้า
บรรดาผู้ที่เจ้าเพียรกระทำมาด้วยกัน
เขาเป็นผู้ที่ร่วมงานมากับเจ้าตั้งแต่เยาว์วัย
พวกเขาพเนจรไป ต่างก็ไปตามทางของตนเอง
ไม่มีใครช่วยเจ้าให้รอดได้
New Thai Version Foundation
