บรรดาชายหนุ่มกระจัดกระจายไป
1เนื้อทองคำไม่สุกใสแล้ว
ทองเนื้อดีหมองคล้ำอะไรเช่นนี้
พวกเขาเป็นเหมือนหินอันบริสุทธิ์ของพระวิหาร
ที่กระจัดกระจายไปตามถนนหนทาง
2บรรดาบุตรผู้มีคุณค่าแห่งศิโยน
ซึ่งครั้งหนึ่งมีค่าเช่นน้ำหนักทองคำ
แต่บัดนี้นับว่าเป็นดั่งหม้อดิน
งานฝีมือของช่างปั้นหม้อ
3แม้หมาในก็ยังให้นมลูก
ของมันเอง
แต่ประชาชนของข้าพเจ้ากลายเป็นคนไร้หัวใจ
ดั่งนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร
4ลิ้นของทารกผนึกกับขากรรไกร
เพราะกระหายน้ำ
เด็กๆ ขออาหารกิน
แต่ไม่มีใครให้อาหารแก่พวกเขา
5บรรดาผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยรับประทานของเอร็ดอร่อย
กลับต้องนอนตายที่ถนน
บรรดาผู้ที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างหรูหรา
บัดนี้นอนอยู่บนกองขี้เถ้า
6ประชาชนของข้าพเจ้าถูกลงโทษ
หนักยิ่งกว่าเมืองโสโดม
ซึ่งถูกถล่มลงในพริบตา
โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือสักนิด
7บรรดาผู้สูงศักดิ์ของพวกเขาเคยบริสุทธิ์ยิ่งกว่าหิมะ
ขาวยิ่งกว่าน้ำนม
ร่างกายของพวกเขาเคยแข็งแกร่งยิ่งกว่าหินปะการัง
รูปลักษณ์ของเขาเหมือนกับนิลสีคราม
8แต่บัดนี้พวกเขาดำยิ่งกว่าขี้เขม่า
นอนที่ถนนโดยไม่มีใครจำเขาได้
ผิวหนังของพวกเขาแห้งเหี่ยวหุ้มกระดูก
แห้งอย่างกับกิ่งไม้
9พวกที่ถูกดาบฟันตายยังจะดีกว่า
พวกที่ตายเพราะความหิว
ต่างอ่อนระโหยโรยแรง
เพราะขาดอาหารจากไร่นา
10บรรดาผู้หญิงที่มีเมตตา
ได้ต้มแกงเนื้อลูกๆ ของนางเอง
เพื่อกินเป็นอาหาร
ในเวลาที่ธิดาของประชาชนของข้าพเจ้าพินาศ
11
พระผู้เป็นเจ้ากระหน่ำการลงโทษสุดเหวี่ยง
พระองค์หลั่งความกริ้วอันร้อนแรง
และพระองค์ให้เพลิงไฟลุกโพลงในศิโยน
ซึ่งเผาผลาญจนถึงฐานราก
12บรรดากษัตริย์ของแผ่นดินโลก
และผู้อยู่อาศัยในโลกไม่เชื่อเลยว่า
ปรปักษ์หรือศัตรูจะสามารถผ่าน
เข้าประตูเมืองของเยรูซาเล็มได้
13แต่มันก็เกิดขึ้นเพราะบาปของบรรดาผู้เผยคำกล่าว
และความชั่วของบรรดาปุโรหิตของเมือง
พวกเขาทำให้บรรดาผู้มีความชอบธรรม
เลือดนองกลางเมือง
14พวกเขาต้องเดินคลำไปตามถนน
เหมือนคนตาบอด
เนื้อตัวเปื้อนเลือดมาก
จนไม่มีใครกล้าแตะต้องเสื้อผ้าของพวกเขา
15ประชาชนตะโกนร้องต่อพวกเขาว่า
“ออกไป พวกท่านมีมลทิน
ออกไป ออกไป อย่าแตะต้องตัวเรา”
เมื่อพวกเขาเดินหนีไป
ประชาชนพูดในท่ามกลางบรรดาประชาชาติว่า
“พวกเขาจะอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกต่อไป”
16
พระผู้เป็นเจ้าทำให้พวกเขากระจัดกระจายกันออกไป
พระองค์ไม่คุ้มครองดูแลพวกเขาอีกต่อไป
บรรดาปุโรหิตไม่ได้รับเกียรติ
ไม่มีใครสนใจบรรดาผู้นำ
17พวกเราคอยมองหาความช่วยเหลือ
โดยไร้ประโยชน์
พวกเราเฝ้ามองประชาชาติหนึ่งที่หอคอย
ซึ่งก็ไม่อาจช่วยเราให้รอดได้
18พวกเขาจับตาดูพวกเราทุกฝีก้าว
พวกเราไม่อาจเดินที่ถนนของเรา
เราใกล้จุดจบแล้ว มีชีวิตเหลืออยู่เพียงไม่กี่วัน
เพราะถึงจุดจบแล้ว
19บรรดาผู้ที่ตามล่าพวกเรา
ปราดเปรียวยิ่งกว่านกอินทรีในท้องฟ้า
พวกเขาตามไล่พวกเราที่เทือกเขา
และดักซุ่มรอเราในถิ่นทุรกันดาร
20ผู้ที่พระผู้เป็นเจ้าเจิม4:20 อ้างอิงถึงกษัตริย์ ซึ่งเป็นลมหายใจของพวกเรา
ถูกจับด้วยกับดักของพวกเขา
พวกเราพูดกันว่า เราจะมีชีวิตอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติได้
ก็ด้วยร่มเงาของท่าน
21โอ ธิดาแห่งเอโดม ผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินของอูสเอ๋ย
ยินดีและดีใจไปเถอะ
การลงโทษจะมาถึงท่านเช่นกัน
ท่านจะเมามายและจะเปลือยเปล่า4:21 ฉบับโอบาดีห์
22โอ ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย การลงโทษที่มีต่อท่านจะสิ้นสุดลง
พระองค์จะไม่ทำให้การลี้ภัยของท่านยาวนาน
แต่ธิดาแห่งเอโดมเอ๋ย พระองค์จะลงโทษความชั่วของท่าน
และบาปของท่านจะถูกเปิดเผย
New Thai Version Foundation
